موازین و شرایط اشتغال
قوانین اشتغال
قوانین مربوط به اشتغال شامل این نکات می شوند:
- حقوق قانونی (شرایط حداقل)، و
- حقوق قراردادی ( شرایط و موازین توافق شده بین کارفرما و کارکنان).
بیشتر حقوق اشتغالی که در اینجا مختصرا ذکر شده اند فقط در مورد "شاغلین" صدق می کنند مگر اینکه گفته شده باشد که این حقوق درباره هر "کارپذیر" دیگری هم صدق می کند.
شاغل، کارپذیر و کسی که کار آزاد دارد
شما شاغل هستید
اگر که شما برای مدتی بطور مستمر برای یک شخص یا یک شرکت کار کرده اید و قرار است به کار خود در آنجا ادامه دهید؛ و این شرکت است که تعیین می کند چه زمانی کار می کنید، چه کاری انجام می دهید و چگونه و چه زمانی آن را انجام می دهید، و برایتان همه وسایل لازم برای انجام کار را فراهم می کند؛ و این شرکت است که مالیات و سهم شما برای بیمه اجتماعی را از دستمزدتان کم می کند.
شما احتمالا کارپذیر هستید
اگر خود شما می توانید تصمیم بگیرید که آیا وظیفه ای را قبول می کنید و یا نه و خودتان ساعات کارتان را تعیین می کنید؛ ولی این کارفرما و یا یک دفتر کاریابی (agency) است که مالیات و سهم بیمه اجتماعی تان را از دستمزدتان کم می کند.
شما کار آزاد دارید
اگر برای خودتان کار می کنید (حتی اگر که برای دیگران کار می کنید)؛ و این خود شما هستید که سهم بیمه اجتماعی رده 2 (Class 2) بیمه اجتماعی تان را پرداخت می کنید.
شاغلین نیم وقت
شاغلین نیم وقت متناسب با ساعات کاری که کار می کنند از همان حقوق مربوط به دستمزد، مرخصی، امکانات کارآموزی، بازنشستگی شغلی و تعطیلات برخوردارند که کسانی که بطور تمام وقت شاغل هستند و همان نوع کار را با همان کارفرما انجام می دهند؛ مگر اینکه کارفرمای شما دلایل محکمی برای برخورد متفاوت به شاغلین نیم وقت خود داشته باشد.
این حقوق مربوط به کارکنان نیم وقت فقط به کسانی که شاغل هستند محدود نمی شود بلکه به سایر کارکنان منجمله کسانی که کار آزاد می کنند و یا برای دفتر کاریابی کار می کنند هم صادق است.
قراردادهای شغلی
همه شاغلین از قرارداد شغلی برخوردارند – قرارداد خود را مطالعه کنید تا مطمئن شوید که آیا حداقل های قانونی در قراردادتان وجود دارد و آیا در مواردی شرایط بهتری به شما تعلق گرفته است. همینطور ملزومات پزشکی و ایمنی محل کارتان را هم بررسی کنید.
قرارداد شما ممکن است کتبی باشد یا صرفا بر اساس توافق شفاهی شما و کارفرمای تان تعیین شده باشد. این شامل موازین صریح، ضمنی و قانونی می شود.
موازین صریح
موازین صریح جزییاتی هستند که با کارفرمای تان بر سر آنها توافق شده است، بعنوان مثال درباره دستمزد و ساعات کار، وظایف، تنطیمات دوره مرخصی، و مدت دوره آزمایشی تان. سایر موضوعات یا ممکن است بر سر آنها توافق کرده باشید و یا ممکن است در کتاب راهنمای پرسنل (staff handbook) موجود باشد، این مسائل شامل نکاتی مانند اضافه کاری، میزان مبلغی که بابت صندوق بازنشستگی از حقوق تان برداشته می شود، غیبت از کار و روال اداری اقدامات انظباطی هستند.
موازین ضمنی
اینها مسائلی هستند که لازم نیست به صراحت گفته شوند، بعنوان مثال:
- اینکه باید بین طرفین اعتماد و اطمینان وجود داشته باشد؛
- اینکه کارفرمای شما باید برایتان یک محیط کاری سالم تامین کند؛
- اینکه دستورات معقول و قانونی کارفرمای تان را انجام می دهید.
موازین قانونی
حقوق شغلی حداقل شما آنطور که در قانون آمده و در این جزوه ذکر شده شامل اینها می شود:
- یک زمان حداقل برای اطلاع قبلی پیش از اینکه از کار اخراج یا بیکار شوید؛
- دستمزد بیکاری؛
- اینکه بطور غیرمنصفانه نباید اخراج شوید؛
- اینکه نباید عیله شما تبعیض بر اساس نژاد، جنسیت و یا معلولیت صورت گیرد؛
- اینکه نباید شما از شرایط و موازین کمتر مساعدی نسبت به شاغل دیگری برخوردار شوید که جنسیت دیگری دارد ولی کار مشابه و هم ارز شما انجام می دهد.
توجه: قانون بطور مشخص پرسنل نظامی و مردان و زنانی که در کشتی های تجاری کار می کنند را از شمول خود خارج کرده است و این جزوه نیز مربوط به این دسته افراد نیست.
اختلاف نظر بر اساس حقوقی که شما در قراردادتان دارید
اگر شما با کارفرمای تان درباره هر جنبه از حقوق شغلی تان اختلاف نظر دارید برای اطلاع از اینکه چه اقدامی می توانید انجام دهید به جزوه «اختلاف با کارفرما در محل کار» رجوع کنید. همینطور قبل از انجام هر اقدامی با یک کارشناس مشورت کنید و به جزوه «کمک بیشتر درباره حقوقی که بعنوان شاغل از آنها برخوردارید» مراجعه کنید.
تنظیمات کاری
مشخصات کتبی شغل شما
کارکنان هر محلی حق دارند که طی دو ماه پس از شروع کارشان بطور کتبی شرایط و موازین کارشان به اطلاع شان رسانده شود. این شامل این نکات می شود:
- اسامی شما و کارفرمای تان؛
- تاریخی که کارتان را شروع کردید؛
- عنوان شغل تان، شرح مختصر وظایف تان، ساعات کار، اینکه چه مقدار و به چه فواصلی دستمزد شما پرداخت می شود؛
- محل کار، منجمله اینکه چه مقدار لازم است برای کارتان مسافرت کنید، و آدرس کارفرمای تان؛
- برخورداری از تعطیلات، منجمله تعطیلات عمومی و دستمزد دوره تعطیلات؛ تنظیمات مربوط به مواقعی که بیمار و یا مجروح شده اید، منجمله دستمزد دوره بیماری؛
- طول زمانی که شما یا کارفرمای تان برای فسخ قرارداد باید به یکدیگر اطلاع قبلی بدهید؛
- جزییات مربوط به مقررات انظباطی و طرح شکایت و اینکه در صورتیکه با یک تصمیم انظباتی موافق نیستید و یا می خواهید شکایت خود را مطرح کنید به چه کسی باید رجوع کنید.
همینطور باید به شما این اطلاعات داده شود:
- هر گونه برنامه بازنشستگی (اگر در محلی که کار می کنید بیش از 20 نفر شاغل هستند کارفرمای شما باید برنامه بازنشستگی معینی که به آن stakeholder pension scheme گفته می شود به شما عرضه کرده باشد)؛
- طول قرارداد کارتان اگر که این قرارداد برای یک دوره موقت یا معین است؛ و
- جزییات هر گونه قرارداد جمعی.
تغییرات در شرایط و موازین قرارداد شما
باید طی یک ماه و بطور کتبی به اطلاع شما رسانده شود. در برخی قراردادها از قبل جا برای تغییرات احتمالی گذاشته اند.
اگر شما با این تغییرات موافق نیستید، بر علیه آنها اعتراض کنید زیرا در غیر این صورت به این معنا خواهد بود که شما با این تغییرات موافق هستید. در این مورد به جزوه «اختلاف با کارفرما در محل کار» رجوع کنید.
اطلاع قبلی برای خاتمه شغل تان
به شما باید حداقل یک هفته اطلاع قبلی داده شود اگر در شغلی برای یک ماه یا بیشتر هستید، و بعد از دو سال برای هر سالی که بطور ممتد شاغل بوده اید یک هفته تا حداکثر 12 هفته اطلاع قبلی داده شود.
به مجرد اینکه شما برای یک ماه یا بیشتر شاغل بودید، باید قبل از استعفای تان به کارفرمای تان حداقل یک هفته اطلاع قبلی بدهید.
قرارداد شما بدون اطلاع قبلی توسط هر کدام از طرفین می تواند فسخ شود اگر بعنوان مثال کارفرمای شما دستمزدتان را پرداخت نکند و یا شما مرتکب یک سوء رفتار فاحش بشوید (اخراج فوری).
در قرارداد شما مدت این اطلاع قبلی ذکر شده و همینطور قید شده که آیا بجای این اطلاع می توان خسارت نقدی پرداخت کرد یا نه.
ساعات کار و مرخصی سالانه
مقررات در این باره درباره بیشتر "کارپذیران" صادق است ولی مشمول کسانی که کار آزاد می کنند و یا کسانی که در حمل و نقل، کشتیرانی و یا سایر کارهای دریانوردی فعالند، همینطور دکترهایی که دوره کارآموزی طی می کنند و یا پرسنل نیروهای نظامی، پلیس و خدمات اضطراری نمی شود. مقررات ویژه ای که درباره کارکنان جوان صدق می کند در این جا بررسی نشده است.
محدودیت بر سر ساعات کار
کارفرمای تان نمی تواند شما را مجبور کند بیش از 48 ساعت بطور متوسط در هر هفته کار کنید. اگر شما راضی هستید که بیشتر از این تعداد ساعات کار کنید می توانید توافقنامه ای برای غیرمشمول شدن به مقررات مربوط به محدودیت برسر ساعات کار امضاء کنید و هر وقت خواستید با 7 روز اطلاع قبلی، یا مدت طولانی تری اگر چنین توافق شده، آن را فسخ کنید.
این حق شماست که اوقات استراحت روزانه و هفتگی داشته باشید مگر اینکه ماهیت کار نیاز به تداوم بدون وقفه آن داشته باشد بعنوان مثال مانند کار در بیمارستان، زندان، وسایل ارتباط جمعی و جهانگردی.
از شما فقط می تواند خواسته شود که بطور متوسط 8 ساعت کار شبانه طی 24 ساعت انجام دهید. قبل از اینکه کار شبانه را شروع کنید کارفرما باید یک ارزیابی پزشکی رایگان از شما انجام دهد و پس از شروع چنین کاری در فواصل منظم از شما ارزیابی پزشکی بکند.
برخورداری از مرخصی سالیانه
شامل 20 روز مرخصی سالیانه با حقوق در هر محل کار می شود. این ممکن است شامل تعطیلات عمومی هم بشود. اگر شما نیمه وقت کار می کنید و یا در سال اول اشتغال تان هستید در آنصورت مدت مرخصی سالیانه شما به تناسب زمانی که کار می کنید محاسبه می شود. برخی قراردادهای کاری به شما اجازه می دهد که روزهای مرخصی سالیانه خود را که استفاده نکردید به سال بعدی منتقل کنید.
تاریخ مرخصی شما ممکن است توسط کارفرمای تان تعیین شود و یا با دادن اطلاع قبلی بر سر آن توافق شود. کارفرمای شما نمی تواند بجای مرخصی سالیانه به شما پول بیشتر بدهد مگر در شرایطی که کارتان تمام می شود و شما کماکان هنوز از بخشی از مرخصی تان استفاده نکرده اید.
همیشه به یاد داشته باشید اگر برای برخوردار شدن از حقوق تان با مشکلی مواجه شدید، سریعترین و موثرین روش حل آن گفتگو با کارفرمای تان و کسب مشاوره از افراد کارشنا س است قبل از آنکه به اقدام رسمی برای رفع آن متوسل شوید.